در فرو بسته ترین دشواری
در گرانبارترین نومیدی،
بارها بر سر خود بانگ زدم:
"هیچت ار نیست مخور خون جگر، دست که هست!"
بیستون را یاد آر، دستهایت را بسپار به کار
کوه را چون پَرِ کاه از سر راه بردار!
وَه چه نیروی شگفت انگیزیست
دستهایی که به هم پیوسته ست...!
امید 
خدا و امید 
باز باران 
آرام آرام خواهید مرد 
ظاهر و باطن
تصاویر خنده دار
سرباز زخمی
دو مسالهي رياضي
قورباغه
کوتاه ترین داستان عشقی جهان
ما چقدر زود باوریم
راز موفقیت
عاشقانه
داستان کوتاه رسم پهلوانی
نژاد پرستی
داستان عاشقانه بهترین داد اش دنیا
جراح و تعمیرکار
کلاس درس دکتر حسابی
و من اینو می دونستم