بی عصا به آب خواهم زد موسی اگر ایمان داشت... من امید دارم...

در فرو بسته ترین دشواری

در گرانبارترین نومیدی،

بارها بر سر خود بانگ زدم:

"هیچت ار نیست مخور خون جگر، دست که هست!"

بیستون را یاد آر، دستهایت را بسپار به کار

کوه را چون پَرِ کاه از سر راه بردار!

وَه چه نیروی شگفت انگیزیست

دستهایی که به هم پیوسته ست...!

خدا در مکان های دو از انتظار

به دست افرادی دور از انتظار

و در مواقعی تصور ناپذیر

معجزات خود را به انجام می رساند.

برای آن مهربانِ توانا ، غیرممکن وجود ندارد ...

همیشه ، همیشه و همیشه امیدی هست ...

باز باران ... نه نگویید با ترانه می سرایم این ترانه جور دیگر
باز باران بیترانه دانه دانه میخورد بر بام خانه
یادم آرد روز باران پا به پای بغض سنگین
تلخ وغمگین دل شکسته اشک ریزان اشک ریزان
عاشقی سرخورده بودم میدریدم قلب خود را
دور می گشتی تو از من با دو چشم خیس وگریان
میشنیدم از دل خود این نوای کودکانه پر بهانه
زود برگردی به خانه یادت اید هستی من
آن دل من جار میزد این ترانه باز باران

باز میگردم به خانه...

آرام آرام خواهید مرد...
اگر سفر نکنید..
اگر به نجواهای درونیتان گوش فرا ندهید
آرام آرام خواهید مرد...
اگر خطر نکنید..
اگر بنده عادت خویش شوی...
اگر هر روز بر سر مسیر قبلی قدم برداری...
آرام آرام خواهید مرد
آرام آرام خواهید مرد...
آرام آرام خواهیدمرد....
اگر به دنبال آرزو ها و رویا های خود نروید.
.
.
.
زندگی را از امروز شروع کنید و نگذارید که آرام آرام بمیرید
..
زندگی یک فرصت الهی است .از آن لذت ببرید و نگذارید آرام آرام بمیرید...
.
پابلو نرودا